තරුවක කතාව......(2)

අයිති නැත සුපුන් සඳ

නිලඹරේ පායන

රැස් වැටේ යැයි බියෙන්

ඝණඳුරේ හිඳිමි මම

අමාවක දිනකදී

කදෝපැණි එළියකින්

යාන්තම් කවුළුවෙන්

හිස් අහස දකිමි මම

නේක විද තරු රටා

ලස්සනට පායලා

හැංගිලා ඉන්න මට

සමච්චල් කරනවා

“ඇද්ද බොට

හොඳ වැඩේ“

වළාකුළු සැඩ සුළං

ළඟට විත් ආදරෙන්

කියපු දේ ඇහුවෙ නෑ

“තරු හොඳට අහගනින්

කලත් හඳ ඉඟි

නුඹට

ඉන්නවා හාවියක්

හඳේ කරණම් ගසන“

සහෝදර තාරකා 

කියද්දිත්  පුන පුනා

“යන්නෙපා මඟ මැරෙයි“

මංගියා මගෙ ගමන

වල්ගතරුවක් වෙලා

ලස්සනට සැරසිලා

බාව මං වන වනා

හඳ වෙතට ඇදී යන

අහම්බෙන් අතරමග

අමාවක එළඹින

ඒ ලැබුනු

අවසරෙන්

අර නරුම වල් හාවි

පැන ගොසින් හඳ අරන්

කාටවත් නොකියාම

ගෙන වැරෙන් ඉලක්කය

පිටත් වුන ගමන් මඟ

කොහොම එක පාරටම

ආයෙමත් හැරෙන්නද

ගිණි පුළිඟු විසි වුනා

පාලනය නැති වුනා

කලන්නෙයි වගේ මට

අනේ මං නිල් වුනා

අහස තව දුර වුනා

පොළව තව ළඟ වුනා

ඩෝං ගා එකපාර

ඔලුව මගෙ හැප්පුනා

එච්චරයි මට මතක

උඩු හුළං වෙච්ච දේ

යටි හුළං අතේ මට

දූවිල්ලෙ අකුරු කර

උපමාද උපමේද

කවිද ගී පදවැල්ද

ඇතුලත්ව ලස්නට

එවා තිබු ලියුම් පොඩි

කියවලා දමා මං

පා කලා හුළඟටම

හිස වැදී ගෙඩි ගැහුන 

ගතම මගෙ රිදුම් දෙන

නොදන්නා ලොවක දැන්

අතරමං වෙලා මම

ඒත් මේ හැමදේම

සුදුවුනේ හොඳකටය

තරු ඇහින් වැටෙන මේ

ලේ පාට පිණි කඳුළු
 දරාවී සාක්ෂිය

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 
පෑදුනා මොලේ මට

.................................................................................